رودخانه هایی که  شهر ها  در  امتداد انان پدید امده اند .  

   سلام  

من یک ایرانی هستم.   یک جوان تحصیل کرده .  و دهه شصتی.    قسمت بزرگی از  سرگذشت  و  تقدیرم  در محله ای  رقم خورد که در امتداد رودخآنه ای به نام زرجوب  واقع شده است.  (  پاورقی    زرجوب * ؛  اسم یکی از دو رودخانه ی شهر رشت که از سپیدرود  انعشاب  میگیرد و بعد از طی کردن ۱۲ کیلومتر از جنوب رشت وارد و از شمالش خارج میشود و مجدد به  انعشاب دیگر سپیدرود یعنی  گوهررود میپیوندد.) 

 دوران پنج سال تحصیلات امتدایی ام را در مدرسه دکتر حشمت سپری کردم که  در جوار مسیر رودخانه  قرار داشت و  از طبقه ی دوم و از پنجره ی کلاس  همواره  بر  منظره ی رودخانه ی زرجوب  مشرف  بودم .     خاطرات بسیاری  از ان  دارم و بخش بزرگی از شخصیت و  روزهای تلخ و شیرینم  را  با  ماهیت  ان  شریکم.   چه ان سالهای  بعد از تحصیلات و پشت کنکور  که  در بازارچه ی چوبی و قدیمی  زرجوب  و  در یکقدمی رودخانه  گذشت  و یا خاطرات  مات و رنگو روی رفته ای که  از  پنج سالگی ام  و  دست در دستان پر مهر پدر مرحومم  برای اولین  بار از روی پل کوچک  و  زهوار  در رفته  ای  میگذشتم که از وسط بازارچه  به  سمت  مرقد خواهر امام  از روی  رودخانه زرجوب  میگذشت.

   اصل مطلب ....

 حال  با کمی تفکر و نظاره کردن  به  پرسشی بی پاسخ رسیدم .   شاید  پاسخش خیلی ساده باشه.  ولی  قضاوت با شما  .

  _ رشت

شهری که بین دو رودخانه ی گوهر رود و زرجوب   شکل گرفته و سیصد سال است که بعنوان مرکز گیلان و یک شهر محسوب میشود .   چندی هست که  لقب  'کلانشهر' به این شهر  تعلق گرفته .  تا بودجه ای مختص کلانشهرها  به ان اختصاص یابد. 

 در قدیم گیلان به دو قسمت  شرق غرب  تقسیم و یک سوی ان    'بیه پس '    و  سمت دیگر   'بیه پیش'  میگفتند . امروزه سمت شرق به لاهیجان  رودسر کلاچای  چابکسر  میرسد. و سمت غرب نیز فومن صومعه سرا و  شمال غرب گیلان نیز  آستارا  هشتپر    توالش  و  فومنات .  

اسم قدیم رشت   پیش از این ها       وارنا     و  بعدها     دارالامان    بوده .  یعنی  منطقه ای که بین مصب دو رودخانه  قرار دارد . 

  رشت هزار و یک زاویه  نهان و عیان  دارد  که  میبایست در ان زندگی کرد و به ان دل داد  و در کوچه پس کوچه هایش  زندگی کرد تا از  داستان هایش اگاه شد .  در این مطلب قصد ان نیست که چنین داستان هایی نقل شود  بلکه  فقط  طرح  یک پرسش  ساده  را   نیت بر نگارش این مطلب میدانم. 

قدیم ها  در رودخانه ی  زرجوب   قایق سواری  میکردند . 

  ماهیگیری  و  شنا میکردند 

اما این روزها  این دو رودخانه  حال خوشی ندارند .  برخلاف زاینده رود  که  از بی آبی رنج میکشد زیرا ابش را سمت دیگری  هول داده اند      در اینجا  از برکت باران ها  و  محیط و مختصات جغرافیایی جلگه ای   رودخانه ها همیشه پر آب  هستند  .     

   پرسش اصلی  : 

 

اگر  شهرهای اروپایی و حتی گاه اسیای شرقی    از برکت عبور یک رودخانه  چنان  مناظر  زیبا  و  شهرهای  بی بدیلی  بنا  کرده اند که در عکس های  بالا  مشاهده کردید     پس چرا  ما  با یک  دنیا  ادعا  و  پیشینه    با  شهری که بجای یک رودخانه  دو  رودخانه  از  ان  میگذرد   چنین کرده ایم ؟ 

 عکس سیاه سفید اخر  قدیم است . 

 

  پاسخ های احتمالی ؛      بی کفایتی مسئولان  و فقر شدید فرهنگی شهروندان .....و....  

فرهنگ از چه عواملی  تاثیر میپذیرد و اصولا بواسطه ی چه چیزی  بوجود می آید؟.....